6.

Leżałam w łóżku, był środek nocy, za oknem lało jak z cebra. Tata musiał wyjechać poza miasto na rozmowę z tutejszym punktem jego wydawnictwa. Gdy usłyszałam grzmot schowałam się pod kołdrę.
Tak strasznie boję się burzy..
Podeszłam do okna i otworzyłam je. W swojej piżamie składających się z długich i miękkich spodni od piżamy i koszulce na ramiączka we wzorki z kotkami, wyszłam na deszcz i zamknęłam okno. Podeszłam do okna Nialla i chciałam je otworzyć ale było zamknięte. Zaczęłam walić w szybę.
- Niall! - zawołałam. Byłam już cała mokra. Zobaczyłam jak odrzuca kołdrę i wstaje. Przetarł oczy i podszedł do okna. Otworzył je i spojrzał na mnie marszcząc brwi. Wystawiłam rękę, a on ją złapał. Weszłam do jego pokoju - Czemu zamknąłeś okno? - wymamrotałam zamykając je za sobą.
- Bo pada? Jesteś cała mokra - w pokoju było ciemno, ale co rusz robiło się jasno przez błyskawice - Dam ci ręcznik.. - obserwowałam jak w samych czarnych bokserkach wychodzi z pokoju i po chwili wraca dając mi zielony puchaty ręcznik. Wytarłam szybko włosy na ile się dało by nie ściekała z nich woda i spojrzałam na niego z zaciśniętymi ustami.
- Boję się burzy.. - przestąpiłam z nogi na nogę i widziałam mokre ślady jakie zostawiłam na podłodze - I do tego taty nie ma w domu.
- Chcesz tu spać? - przekrzywił głowę z uśmiechem.
- Liczyłam że o to spytasz - uśmiechnęłam się szeroko i ruszyłam w kierunku jego rozgrzebanego łóżka. Niall złapał mnie w pasie i zatrzymał - Co? - spytałam się ze śmiechem.
- Nie wejdziesz do mojego łóżka obciekająca wodą - powiedział i puścił mnie. Podszedł do komody i wyjął z niej swoją koszulkę. Podał mi ją - Odwrócę się - ja też odwróciłam się do niego plecami i zdjęłam bluzeczkę, rzuciłam ją na podłogę z cichym plaśnięciem. Założyłam gigantyczną koszulkę Nialla która sięgała mi do kolan.
- Czuję się taka mała - pokręciłam głową ze śmiechem jednocześnie ściągnęłam spodnie od piżamy i zostałam w bieliźnie - Czy już mogę się położyć? - spytałam odwracając się i zobaczyłam że Niall cały czas się na mnie patrzył - Jesteś takim dupkiem, powiedziałeś że się odwrócisz!
Wzruszył lekko ramionami i się uśmiechnął. Walnął się na łóżko, odgarnął kołdrę i podał mi jedną z dwóch dużych poduszek. Położyłam się na miejsce obok. Łóżko było małe, prawie spadłam z niego więc musiałam się przysunąć do Nialla. Leżeliśmy twarzami do siebie. Kolejne błyskawice rozjaśniały jego twarz. Złapał mnie za rękę i splótł nasze palce kładąc nasze złączone dłonie na poduszkach między naszymi głowami. Uśmiechnęłam się i zacisnęłam usta. Uwielbiam te małe gesty które wykonuje.
- Myślisz że.. - zaczął ale zamilkł i spojrzał mi w oczy - Myślisz że mogłoby coś między nami być? - spytał, a ja zamilkłam, wpatrywałam się w niego bez słowa - Carter?
- Niall ja nie wiem.. - wyszeptałam - To znaczy.. lubię cię, bardzo. Ale..
- Ale co? - ścisnął moją dłoń. Przybliżyłam się do niego i schowałam w jego ramionach. Objął mnie i przytulił do siebie. Był ciepły i taki.. taki.. ciepły. Czułam się w jego ramionach naprawdę bezpiecznie. Oplotłam go rękami w tali.
- Lubię cię przytulać - wymamrotałam w jego klatkę piersiową - Jesteś taki mięciutki, taki duży miś wiesz? Zamykasz mnie w swoich ramionach i znikam, czuję się przy tobie maleńka - zachichotałam.
- Nie odpowiedziałaś Carter - powiedział i wtulił nos w moje włosy, a ja cieszyłam się że przed kilkoma godzinami umyłam głowę - Pachniesz jabłkami - w jego głosie wyczułam rozbawienie. Nagle rozległ się głośny, dość bliski grzmot i byłam pewna że szyby okna Nialla zatrzęsły się. Wtuliłam się mocniej w niego i odetchnęłam głośno.
- Myślę że możemy pogadać o tym kiedy indziej - wymruczałam - Dobranoc Horan.
- Dobranoc Cook.
Uśmiechnęłam się pod nosem i niedługo później zasnęłam.
Obudziłam się sama na łóżku, szczelnie przykryta kołdrą. Usiadłam na łóżku i rozejrzałam się po pokoju Nialla.
- Niall..? - odrzuciłam kołdrę i wychyliłam się by spojrzeć na podłogę. Powstrzymałam śmiech widząc Nialla śpiącego na podłodze. Powolutku zeszłam z łóżka obok jego głowy i przykryłam kołdrą jego prawie nagie ciało. Przytulił buzię do kołdry i spał dalej. Uśmiechnęłam się na ten widok, na palcach wyszłam z pokoju. Skierowałam się do kuchni i przystanęłam widząc Amandę. Stała przy blacie i piła kawę. Miała na sobie kremową satynową koszulkę i puchaty niebieski szlafrok. Gdy mnie zauważyła zakrztusiła się kawą, szybko odstawiła kubek i zawiązała szlafrok.
- Ca-Carter - odchrząknęła i przebiegła dłonią po włosach - Spałaś tu? - przekrzywiła głowę. Skinęłam - Z.. z Niallem? - spytała ściszonym głosem. Uniosłam brwi i miałam ochotę parsknąć śmiechem.
- Tylko w jednym łóżku, w nocy była burza i Niall zgodził się bym u niego spała. Strasznie boję się burzy - zaśmiałam się cicho - Przepraszam jeżeli jesteś zła że nie zapytałam cię najpierw o zgodę. To był taki impuls.. - złapałam za końce koszulki Niallera którą miałam na sobie i obciągnęłam ją w dół tak jakby i tak nie była mega długa.
- Nie, ja nie.. Nie mam nic przeciwko ale jeżeli byście zaczęli coś więcej.. - mówiła powoli, a ja im bardziej zdawałam sobie sprawę do czego zmierza tym bardziej stawałam się czerwona - Pamiętajcie o..
- Dzień Dobry moje Panie - Niall był za moimi plecami. Podskoczyła przestraszona i wywróciłam oczami. Przeciągnął się i uśmiechnął do nas. Przybliżył się do mnie i dał całusa w policzek, odepchnęłabym go albo skarciła gdyby nie to że szybko podszedł do Amandy i ją również cmoknął w polik - Chodź, Mandy gryzie tylko przed poranną kawą, a pierwszą dopiła już prawie do końca więc nie dziabnie cię mocno - posłał mi szeroki uśmiech i wstawił wodę na kawę. Amanda dała mu kuksańca w bok ze śmiechem.
- Co chcecie na śniadanie? - przeniosła wzrok na mnie.
- Nie trzeba, zaraz pójdę do siebie i..
- Wciąż pada - wtrącił Niall - Pan Cook myślę że nie wróci na czas, prawda? To jedna z większych burz w Mullingar.
- Zadzwonię do niego, mogę? - wskazałam telefon widzący na ścianie. W tym samym czasie pokiwali głowami. Uśmiechnęłam się na ten widok i złapałam słuchawkę. Wybrałam numer komórki taty, czekałam aż odbierze i słyszałam rozmowę Amandy i Nialla między sobą.
- Stawiam 10 funtów że miałem rację co do tego że nie wróci na czas. Piorun walnął pod domem Ravenny, Harry'emu zalało podwórko i nie może wyjść z domu - powiedział ze śmiechem.
- A sprawdzałeś czy my możemy wyjść z domu? Za godzinę mam spotkanie.. - westchnęła Amanda i nie słyszałam reszty bo tata odebrał.
- Hej tatku, jak tam w wydawnictwie? - spytałam opierając się o ścianę.
- U Was też była taka potworna burza? - zapytał ochrypłym głosem jakby dopiero wstał.
- Tak, przerażająca - mruknęłam.
- W porządku? Wiem że się boisz burzy.. - słyszałam w jego głosie tą opiekuńczość na którą automatycznie się uśmiechnęłam.
- Spałam u Nialla. Obronił mnie przed piorunami - Niall spojrzał mi w oczy słysząc swoje imię. Uśmiechnęliśmy się do siebie.
- To.. dobrze. Trochę się spóźnię Carter, przepraszam ale zalało drogi, poza tym nasz jeep.. - zaczął smutnym głosem. Od razu otworzyłam szeroko oczy i wyprostowałam się.
- Nasz jeep co?! - zapiszczałam spanikowana.
- Postawiłem go na zewnątrz. Piorun trafił w drzewo, złamane drzewo trafiło w naszego jeepa - westchnął - Wiesz, przez dach przechodzi nam konar drzewa.
- O Mój Boże.. - jęknęłam - Ale.. ale.. Będzie żył? - spytałam przygryzając wargę. Kochałam tego jeepa. Przejechał z nami prawie cały świat.
- Wątpię, naprawa chyba nie ma sensu. Kupimy nowy..
- No ale.. Nie ważne. Pogadamy o tym później. W każdym razie, kiedy będziesz?
- Na pewno nie dzisiaj. Może jutro. Nie wiem kochanie.
- Dobra. Pa tato - rozłączyłam się o zawiesiłam słuchawkę. Spojrzałam na Amandę i Nialla, podeszłam do nich i oparłam się o blat - Tato przyjedzie dopiero jutro - mruknęłam - Burza zamordowała nasz samochód - westchnęłam teatralnie głośno.
- Przykro mi Carter - Niall podszedł do mnie i objął ramieniem. Po chwili puścił i podszedł do kuchennego okna. Parsknął śmiechem - Jeżeli chcesz wyjść z domu - zwrócił się do siostry - Polecam kalosze, takie do pasa - śmiał się cały czas, a ja zrobiłam kilka kroków i stanęłam obok niego. Wyjrzałam przez okno i zobaczyłam że cały ogródek Nialla i mój jest pokryty wielkimi kałużami - A ty moja droga - objął mnie ramieniem i spojrzał mi w oczy - Zostaniesz cały dzień ze mną - powiedział zadowolony. Przewróciłam oczami i potaknęłam.
- Idę się szykować. Musicie zjeść śniadanie - powiedziała stanowczo na co grzecznie pokiwaliśmy głowami.
- Co jemy? - spytał Niall gdy Amanda wyszła z kuchni. Wzruszyłam lekko ramionami. Usiedliśmy na kanapie w salonie z talerzem pełnym kanapek, włączyliśmy telewizję i póki Amanda nie zaczęła iść ku drzwiom oglądaliśmy Spongeboba.
- Bawcie się dobrze i grzecznie, jasne? - spojrzała na nas z uśmiechem. Pokiwaliśmy głowami.
- Masz kalosze? Parasolkę? Łódź? - spytał Niall gdy Amanda stanęła przy drzwiach. Zgromiła go spojrzeniem gdy wyszczerzył się. Pogroziła mu palcem i wyszła na deszcz. Skończyliśmy śniadanie i posprzątaliśmy w kuchni.
- Obejrzymy coś? - spytałam rzucając się ponownie na kanapę.
- Ty byś tylko przed tym telewizorem siedziała - westchnął głośno siadając obok mojej głowy.
- Dokładnie. Masz coś Marvela? Mam ochotę na Spider Mana albo Iron Mana albo Avengers! - usiadłam prosto i zaczęłam podskakiwać w miejscu - Włącz Niesamowity Spider Man, proszę! Chcę Andrew Garfielda!
- Dobra, dobra, spokojnie - powiedział patrząc mi w oczy z uśmiechem. Patrzyłam zadowolona jak sięga po pilota i włącza film. Oglądaliśmy siedząc obok siebie, stykaliśmy się ramionami. Gdy Peter pierwszy raz pocałował Gwen, oparłam głowę na ramieniu Nialla i westchnęłam. Mimowolnie zerknęłam na Nialla. On wpatrywał się w ekran. Gdy spojrzał na mnie uśmiechnął się lekko.
- Chcesz być moją Gwen? - spytał cicho patrząc mi w oczy. Uwielbiałam to jak utrzymywał ze mną kontakt wzrokowy. Ma śliczne oczy.
- A masz taki uroczy obcisły kostium człowieka pająka? - uniosłam brwi - Wejdziesz do mojego pokoju przed okno?
- Jak na razie to ty wbijasz mi do domu przez okno - zaśmiał się cicho. Uniosłam się lekko i usiadłam na kolanach, oparłam dłonie na jego ramionach - Chce być dla ciebie kimś ważnym Carter..
- Uwierz mi, nie chcesz mnie. Jestem problematyczna. Kocham jedzenie, mogę przełożyć je nad ciebie. Często mówię niezrozumiałe rzeczy, strzelam gafy. Jestem wkurzająca. Zapomnę o twoich urodzinach i wszelkich innych ważnych datach.. - powiedziałam zgodnie z prawdą. Widziałam jak powstrzymuje śmiech, objął mnie ramieniem i przyciągnął do siebie.
- Rozumiem że się zgadzasz - odparł i przyciągnął mnie do pocałunku. Objęłam go za szyję i pogłębiłam pocałunek. Pogarszam to tylko ale nie umiem się powstrzymać.
Niall jest kimś kogo chcę mieć przy sobie.
Odsunęliśmy się od siebie i uśmiechnęliśmy.
- Musisz cofnąć film bo straciłam wątek - powiedziałam kiwając lekko głową. Parsknął śmiechem i potrząsnął głową.
- Uwielbiam cię - wyszeptał.
Ja ciebie też, powiedziałam w myślach.

Hej kochani, bardzo przepraszam za obsuwę ale, jak pisałam na Unbreakable, mam problemy ze zdrowiem. Mam nadzieje że Wam się podoba, wiem że kiepski ale pisałam go przez 3 dni i nie mogłam skończyć. Mogę liczyć na komentarze? :) x 
Wasza hug ya x