5.

Hejka! :)
Poproszę momencik uwagi i pozwalam Wam czytać nowy rozdział :D 
I Just Wanna Feel That i Have You Near To Me i Ravenna zostało nominowane do Bloga Miesiąca! Yay! 
Byłam naprawdę pozytywie zaskoczona tym że przez jakiś czas, I Just Wanna Feel That i Have You Near Me, prowadziło w głosowaniu! W każdym razie, proszę o jeden głosik :) 
[SONDA]
Zapraszam na rozdział piąty!

Weszłam na werandę domu Nialla i zapukałam do drzwi. Stałam chwilę aż drzwi uchyliły się i zauważyłam siostrę Niallera.
- Carter! Miło cię widzieć, wejdź.. - uśmiechnęła się do mnie. Muszę przyznać że Amanda jest śliczna, ma jasne włosy, jak Niall, jednak ona ma zielono-niebieskie oczy. Poprawiła niebieską sukienkę i zaprowadziła mnie do kuchni - Napijesz się czegoś? Niall powinien za chwilę wrócić. Kawa, herbata?
- Kawę, dziękuję - oparłam się o blat i obserwowałam jak wstawia wodę - Dwie łyżeczki kawy i cukru - skinęła głową i po chwili podała mi kubek.
- Jak ci się mieszka? - spytała uśmiechając się do mnie.
- Świetnie, naprawdę - odpowiedziałam obejmując dłońmi kubek.
- A jak Niall? - poruszyła brwiami w szczególny sposób, a ja nie wiedzieć czemu się zarumieniłam.
- W jakim sensie? - odchrząknęłam wpatrując się w mój kubek.
- Nie jestem ślepa Carter - zaśmiała się mocząc usta w kawie - Widujecie się często, po waszym spotkaniu promienieje, co jest między Wami?
- Ja nie.. To znaczy.. Nic, chyba nic - wymamrotałam.
- Błagam cię Carter, gdyby to było nic, to Niall nie myliłby łazienki ze swoim pokojem. Gdy wróciliście z kręgli, był głowę w innym świecie. Nigdy go takiego nie widziałam - przekrzywiła głowę przypatrując mi się z uśmiechem. Zacisnęłam usta by powstrzymać uśmiech. Więc taki jest Niall po naszych spotkaniach? Amanda by nie kłamała..
- A jak między tobą a tatą? Też się często widujecie - uśmiechnęłam się. Teraz to ona się zarumieniła. Miałam coś powiedzieć kiedy usłyszałyśmy otwierane drzwi.
- Mandy, jesteś..? O jesteś - Niall wszedł do kuchni i uśmiechnął się do nas. Z jego ramienia zsunął się plecak i spadł na podłogę. Niall sięgnął do krawata i poluzował go patrząc to na mnie to na Amandę - O czym plotkujecie? O mnie? - z uśmiechem stanął obok mnie.
- Oczywiście Ni, jesteś jedynym tematem na jaki możemy rozmawiać. Idę do siebie, zostawiam Was samych dzieciaki - zabrała swój kubek i posłała nam po uśmiechu i zniknęła w innym pokoju.
- Lubię cię w tym mundurku - powiedziałam ciągnąc go za krawat. Jego uśmiech się powiększył.
- Naprawdę? - spojrzał mi w oczy.
- Tak, pasują ci te kolory..
- Wiesz że ostatnio mówiłaś że muszą nas w szkole nie lubić skoro każą nam chodzić w takich mundurkach? - uniósł jedną brew. Wydęłam wargi i pociągnęłam go mocniej za krawat tak że musiał się pochylić.
- Dawno i nie prawda - wyszeptałam patrząc mu w oczy. Odsunęłam się i dokończyłam szybko kawę.
- Jutro jest impreza u mnie w szkole - zaczął prowadząc mnie do swojego pokoju. Usiadłam na łóżku i spojrzałam na niego. Zdjął krawat przez głowę, a ja wystawiłam rękę. Bez wahania podał mi materiał, a ja sama założyłam go na szyję. Zaśmiał się cicho patrząc na mnie - Chcesz pójść ze mną? - podrapał się po karku. Powstrzymałam szeroki uśmiech.
- Nie masz z kim iść ze szkoły? - udawałam że jestem nie zwykle zainteresowana fakturą krawatu.
- Nah. Będę zaszczycony jeżeli zgodzisz się pójść ze mną - kucnął przede mną kładąc dłonie na moich kolanach. Nie powiem że nie poczułam przyjemnego dreszczu gdy mnie dotknął.
- Hmm, wiesz, mam tyle propozycji na jutrzejszy wieczór że nie wiem czy zmieszczę cię gdzieś w moim kalendarzyku - powiedziałam wzdychając. Mimowolnie jednak parsknęłam śmiechem. Niall uśmiechnął się delikatnie - Jasne, chętnie z tobą pójdę.
- Cieszę się. Bądź gotowa na 7, dobrze?
Następnego dnia godzinę przed spotkaniem z Niallem byłam już gotowa. Założyłam na siebie czarną, krótką sukienkę z lekko rozkloszowanym dołem i grubymi ramiączkami. Zrobiłam mocne kreski i szybko zrobiłam sobie zdjęcie w lustrze. Rozważałam założenie czarnych tenisówek ale w końcu zdecydowałam się ubrać czarne, szpilki. Spięłam trochę włosów z tyłu i resztę zostawiłam luzem.
- Whow, wspaniale wyglądasz Carter - powiedział tata gdy szłam korytarze. Obejrzał moją sukienkę i spojrzał na buty. Uniósł brwi - Jesteś pewna że dasz radę w tym chodzić cały wieczór i prawdopodobnie tańczyć?
- Myślisz że może być kiepsko? - spytałam opierając się o ścianę i patrząc w dół na moje buty - Może wrzucę Niallowi do samochodu trampki, żebym je mogła w razie czego przebrać?
- Dobry pomysł kochanie - powiedział uśmiechając się trochę. Pokiwałam głową i wróciłam do pokoju. Wzięłam torebeczkę do której wrzuciłam telefon, puder z lusterkiem, pomadkę i klucze od domu. Oczywiście najpierw spojrzałam z uśmiechem na breloczek z Barney's Bowls. W rękę wzięłam parę tenisówek i wyszłam z pokoju w chwili gdy zadzwonił dzwonek. Bardzo szybko, starając się oczywiście nie wywalić na obcasach, podeszłam do drzwi i otworzyłam je. Uśmiechnęłam się szeroko do Nialla. Miał postawione na żel włosy, białą koszulę, jednak nie tą z logiem szkoły, ciemne rurki i supry.
- Ślicznie wyglądasz - powiedział oglądając mnie od góry do dołu. Zacisnęłam usta rumieniąc się widząc jego minę.
- Idziemy? - uniosłam brwi wychodząc z domu i zamykając za sobą drzwi. Poprowadził mnie do samochodu, na tylne siedzenie rzuciłam drugie buty i usiadłam wygodnie na miejscu pasażera.
- Naprawdę niesamowicie wyglądasz Carter - odparł odpalając auto.
- Więc, wreszcie zobaczę twoją szkołę - powiedziałam zmieniając temat. Za dużo mówienia o mnie - Po mundurkach stwierdzam że trochę elitarna.
- Myślisz że mój mundurek jest zabawny? Szkoda że nie widziałaś strojów dziewczyn - uśmiechnął się do mnie jadąc, myślę w kierunku swojej szkoły.
- Naprawdę? - zaśmiałam się i odwróciłam w jego stronę - Mów.
- Mają takie same koszule i krawaty jak mój. Do tego spódniczka i podkolanówki w barwach szkoły.
Parsknęłam śmiechem wyobrażając sobie Ravennę lub Beccę w takim mundurku.
- Szkoda że wy, nie macie spodni w tych barwach. To wyglądałoby tak mega słodko - zaśmiałam się. Rozmawialiśmy całą drogę o mundurkach, aż Niall zatrzymał samochód pod dużą, wyglądającą pięknie szkołą. Budynek był duży, w czerwono-białych barwach, rzeczywiście wyglądał na elitarną, starą szkołę - Wygląda na.. na taką w której nosi się mundurki - wybuchłam śmiechem - Na serio, taka typowa szkoła, dziwne że nie z internatem - wysiedliśmy z samochodu, Niall objął mnie ramieniem. Szliśmy do środka, Niall kupił dwa bilety na wejście.
Duża sala była fajnie przystrojona, serpentyny i balony przyczepione do sufitu odpowiednio nisko by głaskać mnie po włosach. Było pewno ludzi, wszystko wyglądało jak zwykła studniówka. Po lewej były rozstawione przekąski i napoje. A cała kolorystyka kończyła się na srebrnym i niebieskim.
- Ładnie tu - starałam się przekrzyczeć głośną muzyka.
- Wiem, komitet organizacyjny się postarał - odkrzyknął mi do ucha - A w tym komitecie mamy Ravennę i Kayę, więc wiesz, to nasze artystki - powiedział śmiejąc się. Zmarszczyłam brwi - Chcesz ponczu, czy coś? - spytał kiwając na napoje.
- Nie, dzięki - odparłam rozglądając się - Zatańczymy? - spytałam słysząc dobrą piosenkę. Pokiwał głową i poszliśmy na środek parkietu. Zaczęliśmy się ruszać w rytm muzyki,. Zamknęłam oczy i dałam się ponieść. Czułam dłonie Nialla na biodrach i bujałam się lekko. Oparłam dłonie na jego ramionach i oparłam czoło o jego. Otworzyłam oczy i spojrzałam prosto w jego. Te obcasy dużo mi dały, byłam prawie jego wzrostu.
Patrzyliśmy sobie w oczy nadal poruszając się do piosenki. Potarłam nosem jego nos, na co uśmiechnął się. Już miałam mu dać całusa kiedy ktoś pociągnął mnie za ramię do tyłu, a ja zatoczyłam się. Czyjeś ramiona oplotły się wokół mnie, spojrzałam przez ramię i zobaczyłam szeroko uśmiechniętą Beccy wraz z Ravenną.
- Kogo nasze oczy widzą? - Beccy uśmiechnęła się jeszcze szerzej, a ja stanęłam prosto i automatycznie obejrzałam je - Czy ty.. - spojrzała na mnie to na Ravennę - O kurwa.
Patrzyłyśmy z Ravenną na siebie z szeroko otwartymi oczami i rozchylonymi ustami.
- Co dziewczy-Whow - Niall przytulił mnie od tyłu - Macie ładne.. sukienki - wybuchł śmiechem prosto do mojego ucha.
- Mamy takie same sukienki - powiedziałam patrząc na identycznie ubraną Ravennę - Gdzie kupiłaś?
- Dostałam od macochy.. - mówiła powoli ze zmarszczonymi brwiami.
- Też Chanel..?
Ravenna przeniosła dłoń na kark i złapała metkę. Becca spojrzała w to miejsce i skinęła głową.
- No cóż, to tylko sukienka, co nie? Chyba się nie pobijecie o to? - parsknął Nialler, automatycznie przyciągając mnie mocniej do siebie.
- Nie biję w miejscach publicznych - powiedziałam zerkając na niego przez ramię. Uśmiechnął się - W każdym razie, fajna sukienka - poklepałam Ravennę po ramieniu.
- Twoja też świetna! - parsknęłyśmy śmiechem. W końcu poszliśmy się napić, staliśmy przy ponczu, kiedy przystanęła koło nas jakaś nauczycielka.
- Panie Horan, Panno Harvey i Panno.. - wysoka kobieta w średnim wieku spojrzała na mnie wyczekująco. Wystawiłam dłoń na przywitanie.
- Carter Cook, bardzo miło mi Panią poznać - uśmiechnęłam się. Podała mi dłoń i potrząsnęła nią.
- Cook? Czy jesteś w jakiś sposób spokrewniona z..
- Johnem Cookiem? - skończyłam za nią, na co pokiwała głową - To mój tata.
- O-o. Twój tata jest świetnym pisarzem.
- Wiem, jutro ma czytanie w jakiejś księgarni, jeżeli chce go Pani poznać osobiście - powiedziałam.
- Oh, dziękuję - uśmiechnęła się - Przyszłaś z Panem Horanem? - spojrzała na niego na co uśmiechnął się głupkowato i uniósł plastikowy, prześwitujący kubeczek z czerwonym ponczem.
- Tak, jesteśmy sąsiadami - oparłam głowę na jego ramieniu.
- Pani Weatherly! - ktoś krzyknął na co kobieta się obejrzała.
- Przepraszam - kiwnęła do mnie i odeszła. Niall złapał mnie za rękę i splótł nasze palce.
- Wiejemy zanim tu wróci! - syknął i zaczął mnie ciągnąć przez salę. Chichotałam jak głupia.
- Muszę do łazienki - powiedziałam gdy wyszliśmy na korytarz. Wskazał mi drzwi ze znaczkiem dziewcząt. Weszłam do pomieszczenia, skorzystałam z toalety i podeszłam do umywalki. Odkręciłam wodę i zaczęłam myć dłonie. Do łazienki weszła Kaya. Spojrzała na mnie dziwnie - Hej - uśmiechnęłam się do niej sięgając po mydło.
- Mhm - mruknęła stając przy umywalce, patrzyła na nasze wspólne odbicie - Dobrze wiesz że kocham się w Niallu, specjalnie miziasz się z nim na oczach wszystkich? - wysyczała nagle. Otworzyłam szeroko oczy patrząc na nią.
- C-co? - wyjąkałam. O co jej chodzi?
- Gdybym nie poprosiła Beccy by cię odciągnęła od niego, pewnie byś go pocałowała - zmrużyła oczy.
- Kaya, ja nie..
- Przyjechała panienka, córeczka jakiegoś tam pisarza i nagle wielka gwiazda! - wyrzuciła ręce do góry w dramatycznym geście. Zmarszczyłam urażona brwi - Nie wiem co on w tobie widzi przecież jesteś..
- Słucham - warknęłam - Nic mnie z Niallem nie łączy.
- Zignorował moje zaproszenie na tą imprezę, na rzecz ciebie.
- Jeżeli moje informacje są aktualne to ty chyba chodzisz z Louisem, prawda? - powiedziałam podniesionym głosem.
- Związałam się z nim by być bliżej Nialla.
- To nie mój problem że woli mnie od ciebie - powiedziałam odwracając się do niej plecami jednocześnie wycierając dłonie - Łaskawie nie psuj mi zabawy. Mam nadzieje że następnym razem będziesz miała lepszy humor.
Wyszłam z toalety i wpadłam na Nialla robiącym coś na telefonie.
- Hej - stanęłam przed nim. Uśmiechnął się do mnie - Mogę? - spytałam zerkając na telefon. Wyłączył instagrama którego sprawdzał. Podał mi swój telefon. Spojrzałam na tapetę, nasze zdjęcie z kręgielni, które zrobiliśmy pod koniec zabawy i uśmiechnęłam się. Zerknęłam na Nialla na co spuścił wzrok z małym uśmieszkiem. Znalazłam snapchat i zrobiłam sobie selfie i wstawiłam w My Story. Potem strzeliłam nam wspólne selfie na którym udawaliśmy mega znudzonych i podpisałam "Party Hard", też wstawiłam na My Story, po czym dodałam siebie do jego znajomych na snapie. Oddałam mu telefon i uśmiechnęłam się do niego. Wzięłam Nialla pod ramię i chciałam wracać na imprezę ale zatrzymał mnie.
- Chcesz tam wracać? - spytał obejmując mnie i patrząc mi w oczy. Wzruszyłam lekko ramionami zerkając na drzwi do sali.
- A ty?
- Nie - uśmiechnął się.
- Więc ja też nie. Gdzie idziemy? - spytałam idąc z nim za rękę do wyjścia. Poszliśmy do jego samochodu, usiadłam na miejscu i zdjęłam obcasy, sięgnęłam do tyłu by odłożyć szpilki i wziąć trampki. Założyłam je i zawiązałam.
- Myślałem żeby coś zjeść. Jestem cholernie głodny - pokiwałam energicznie głową na jego słowa.
- Jestem zdecydowanie za! - zawołałam siadając wygodnie i patrząc na chłopaka. Niall zawiózł nas do restauracji o której dotychczas nie miałam pojęcia - Hej, coraz lepsze miejsca mi pokazujesz - uśmiechnęłam się jeszcze szerzej.
- Wyjątkowe miejsca dla wyjątkowej osoby - powiedział na co zarumieniłam się i odwróciłam wzrok. Wysiadłam z samochodu i zamknęłam drzwi, zrobiłam dwa kroki w kierunku restauracji. Weszliśmy do środka i pierwsze co mi się rzuciło w oczy to to że restauracja podzielona jest na pół. Z jednej strony były stoliki, a z drugiej różne gry. Pisnęłam na ich widok i podskoczyłam w miejscu.
- Niall! Ja chcę zagrać! - podbiegłam do cymbergaja - Proszę, proszę, proszę! - podszedł do mnie, a ja zaczęłam skakać wokół niego.
- Zjedzmy coś najpierw - złapał mnie za ramiona i zaprowadził siłą do stolika. Patrzyłam tęsknym wzrokiem na cymbergaja. Dziewczyna prawie w naszym wieku, chyba trochę starsza, podeszła do nas. W dłonie miała notatnik, a w pasie przewiązany fartuszek z logiem restauracji.
- Witam w naszej restauracji, co państwo wybiorą? - strzeliła balonem z gumy na co uniosłam brwi, a Niall parsknął śmiechem.
- Hej Katie. Poprosimy dwa hamburgery, trzy razy duże frytki i dwie duże cole - powiedział uśmiechając się do kelnerki. Kiwnęła głową i szybko odeszła.
- Ekhm, może chciałam sama zamówić? - uniosłam brwi patrząc na niego.
- To co zamówiłem, jest jedyną zjadliwą rzeczą w tym miejscu - mrugnął do mnie - Możemy zagrać jedną rundkę w cymbergaja czekając na jedzenie.
Restauracja była prawie pusta, w kącie siedział tylko starszy pan jedzący frytki i czytający książkę. Podeszliśmy do cymbergaja, ja stanęłam po stronie czerwonej, a Nialler po niebieskiej. Zaczęliśmy grać.
- Niall! - podskoczyłam w miejscu wkurzona gdy trafił krążkiem w moją bramkę.
- No dobra, dam ci fory - parsknął śmiechem. Graliśmy moment, a Niall pozwolił mi zdobyć punkt. Pisnęłam i podskoczyłam szczęśliwa. W tej chwili, Katie przyniosła nasze zamówienie. Usiedliśmy znowu do stolika. Szybko zjadłam i nie czekając na Nialla ruszyłam na przechadzkę po części z grami. Znalazłam taki automat ze szponem którym można wyławiać pluszaki. Niall zaszedł mnie od tyłu i złapał za biodra. Zachichotałam i wtuliłam się w niego. Oparł głowę na moim ramieniu.
- Złapać ci zabawkę? - spytał kiwając głową na automat.
- Tak! - pisnęłam.
- Którą chcesz? - przybliżył nas, nadal stojąc za mną, wrzucił monetę do maszyny i złapał za drążki.
- Tą żółtą podróbkę Furby'ego - wskazałam maskotkę która była prawie na wierzchu.
- Dla ciebie wszystko - powiedział mi do ucha i niby przypadkiem musnął wargami jego płatek. Zacisnęłam usta wpatrzona w szpon wewnątrz. To takie miłe gdy jest blisko mnie, jak mnie tak przytula, jak mówi takie rzeczy.. Patrzyłam jak łapie szponem żółtą, puchatą zabaweczkę ale w ostatniej chwili mu spadła. Wydęłam dolną wargę smutna i sapnęłam cicho - Spokojnie, rozmieniłem pieniądze - mruknął i wrzucił kolejny bilon. W skupieniu, z wystawionym koniuszkiem języka, starał się złapać Furby'ego raz jeszcze. Zachichotałam widząc jego minę, ale udało mu się przenieść zabawkę do miejsca z którego można było wyjąć maskotkę. Pisnęłam kolejny raz tego wieczoru i sięgnęłam po zabawkę. Podskoczyłam i rzuciłam się mu na szyję.
- Dziękuję! - wyszeptałam wtulając twarz w jego koszulkę - Bardzo cię lubię Niall, bardzo, bardzo - szepnęłam i zamarłam - Powiedziałam to na głos? - odchyliłam niepewnie głowę, a Horan wykorzystał to i złączył nasze wargi. Oparłam się plecami o automat, a on przybliżył się jeszcze bardziej tak że stykaliśmy się w pewnych miejscach. Jedną dłoń ułożył na moim biodrze, a drugą na szybie automatu zaraz obok mojej głowy. Przesunął językiem po mojej dolnej wardze, na co jęknęłam cichutko i położyłam dłonie na talii Nialla. Rozchyliłam wargi, na co Niall powoli wsunął język do mojej buzi. Gdy dotknął mojego języka jęknęłam i odchyliłam głowę jednocześnie uderzając o szybę automatu - Au - wymamrotałam. Zaśmiałam się cicho i spojrzałam mu w oczy - To było.. miłe - oblizałam wargi i uśmiechnęłam się. On tylko dał mi jeszcze jednego całusa i podał Furby'ego który spadł na podłogę.